ပေလာင္ ေဒသတြင္ ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးမႈ (၅) ဆခန္႔မ်ားလာဟု ပေလာင္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ ထုတ္ျပန္

ပေလာင္ ေဒသတြင္ ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးမႈ (၅) ဆခန္႔မ်ားလာဟု ပေလာင္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ ထုတ္ျပန္

ရဲရင့္ | ျမန္မာ စစ္အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္ရိွ ရွမ္းျပည္ ေျမာက္ပိုင္း ပေလာင္ ေဒသတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ (၃) ႏွစ္တာ ကာလ အတြင္း ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိး ထုုတ္လုပ္မႈ (၅) ဆနီးပါး ျမင့္တက္ လာသည္ဟု ေဒသတြင္း ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈမ်ားကို (၂) ႏွစ္ၾကာ သုေတသန ျပဳခဲ့သည့္ ပေလာင္ အမ်ဳိးသမီး အစည္းအ႐ံုး (PWO) က ေျပာၾကား လိုက္သည္။

ယေန႔ စတင္ ျဖန္႔ေ၀သည့္ PWO အဖြဲ႔၏ “အဆိပ္သင့္ ေတာင္တန္းမ်ား” အမည္ရိွ အစီရင္ခံစာတြင္ ၂၀၀၆ မွ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ပေလာင္ေဒသ မန္တုန္ႏွင့္နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္တုိ႔တြင္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္သည့္ ေနရာ (၅) ဆနီးပါးမ်ားျပားလာၿပီး လက္ရိွတြင္ ဘိန္းစိုက္ ဧရိယာ (၄,၅၀၀) ဟက္တာခန္႔ ရိွသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

အစီရင္ခံစာကို ဦးေဆာင္သုေတသနျပဳခဲ့သည့္ PWO မွ လိုည္းေႏြေႏွာင္းက “ပေလာင္ေဒသမွာ ဘိန္းစိုက္ႏႈန္းက ၂၀၀၆-၀၇ ဆိုရင္ (၉၆၃) ဟက္တာပဲရိွတယ္၊ ၂၀၀၈-၀၉ မွာက်ေတာ့ (၄,၅၄၅) ဟက္တာျဖစ္လာတယ္။ အခုလို တႏွစ္ထက္ တႏွစ္ မ်ားျပားလာရတာကေတာ့ နအဖရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ဘိန္းေၾကးေကာက္တာက စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ျပည္သူ႔စစ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ မန္တုန္မွာဆိုရင္ ခလရ (၁၃၀)၊ နမ့္ခမ္းမွာဆိုရင္ ခမရ (၄၅)၊ ခမရ (၁၄၄) တို႔ လာေကာက္တာေတြရိွတယ္။ ၂၀၀၇-၀၈ ဘိန္းစိုက္ရာသီကဆိုရင္ မန္တုန္ၿမိဳ႕နယ္တခုတည္းမွာပဲ က်ပ္ (၃၇) သန္းေပးရတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရတာက နအဖေတြကိုယ္တိုင္က အားေပးအားေျမႇာက္လုပ္တာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

အစီရင္ခံစာပါ အခ်က္အလက္မ်ားရရိွရန္အတြက္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ပေလာင္အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ မန္တုန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွ ေက်းရြာ (၇၅) ရြာႏွင့္ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္ရိွ ေက်းရြာ(၁၆) ရြာမွ ဘိန္းစိုက္ေတာင္သူမ်ား၊ ေရာင္း၀ယ္သံုးစြဲသူမ်ား၊ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားထံမွ အခ်က္အလက္မ်ား စုေဆာင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈမ်ားျပားလာေသာ္လည္း နအဖက ထိေရာက္သည့္အေရးယူမႈမျပဳဘဲ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳေနသည့္အတြက္ ႏိုင္ငံတကာကို မီးေမာင္းထိုးျပလို၍ျဖစ္ေၾကာင္း၊ UNODC အေနျဖင့္ ျပည္တြင္းတြင္ ဘိန္းထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္တမ္းေကာက္ယူရာတြင္ အရည္အေသြးျမႇင့္တင္ရန္လိုအပ္ၿပီး ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းမွသာလွ်င္ ေအာင္ျမင္မည့္ အစီရင္ခံစာကို ရရိွမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လိုည္းေႏြေႏွာင္းက ေျပာသည္။

ႏွစ္စဥ္ထုတ္ျပန္ေနသည့္ ကုလသမဂၢမူးယစ္ေဆး၀ါးႏွင့္ ရာဇ၀တ္မႈဆိုင္ရာ႐ံုး (UNODC) ၏ စစ္တမ္းေကာက္ယူခ်က္ႏွင့္ ယခုအစီရင္ခံစာပါ ကိန္းဂဏန္းမ်ားသည္ ကြာျခားမႈ အလြန္မ်ားျပားေနသည္ဟုလည္း အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

စစ္တမ္းထဲတြင္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈမ်ားျပားျခင္းေၾကာင့္ ပေလာင္ေဒသအတြင္း ခိုးမႈ၊ ဓားျပမႈ၊ လုယက္မႈ၊ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈမ်ား တိုးပြားလာၿပီး မန္တုန္ၿမိဳ႕နယ္ရိွ ေက်းရြာတရြာတြင္ အသက္ (၁၅) ႏွစ္အထက္အမ်ိဳးသားမ်ား ဘိန္းစြဲေနသည့္ႏႈန္းမွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စစ္တမ္းမ်ားအရ (၅၇) ရာခိုင္ႏႈန္းသာရိွရာမွ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ (၈၅) ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ျမင့္တက္လာသည္ဟုလည္း အစီရင္ခံစာတြင္ ပါရိွသည္။

ေဒသခံ အာဏာပိုင္မ်ား ၿမိဳ႕နယ္ အသီးသီးမွ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ မူးယစ္ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔က အဓိကက်သည့္ ဘိန္းခင္း မ်ားကို မတို႔ မထိဘဲ ထားေစၿပီး ရဲဌာနခ်ဳပ္သို႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏွိမ္နင္းမႈ အတုအေယာင္သတင္းမ်ားကိုသာ လုပ္ႀကံအစီရင္ခံကာ ၂၀၀၈-၀၉ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ၏ (၁၁) ရာခိုင္ႏႈန္းကိုသာဖ်က္ဆီးခဲ့ေၾကာင္း၊ ဖ်က္ဆီး ခဲ့သည့္ ဘိန္းခင္းမ်ားမွာ လူျမင္သာသည့္ ေနရာမ်ားမွ အခင္းမ်ားကိုသာ ဟန္ျပ ဖ်က္ဆီးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အစီရင္ခံစာတြင္ တင္ျပထားသည္။

စာမ်က္ႏွာ (၆၀) ပါရိွသည့္ အစီရင္ ခံစာတြင္ မန္တုန္ႏွင့္ နမ့္ခမ္း ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈမ်ား၊ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ပူးေပါင္း ပါ၀င္မႈမ်ား၊ ရွားပါးမွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ား၊ ေျမပံုအၫႊန္းမ်ား၊ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈဆိုင္ရာေငြပမာဏမ်ား၊ အျခားကိန္းဂဏန္း အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ နအဖျပည္ထဲေရးဌာန၏ မူးယစ္ေဆး၀ါးမွတ္တမ္း အခ်က္အလက္မ်ား ပါရိွသည္။

source by : ေခတ္ၿပိဳင္