ခ်စ္ရနံ႕ေလး မေပ်ာက္ျပယ္ေစခ်င္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ခ်စ္ရနံ႕ေလး မေပ်ာက္ျပယ္ေစခ်င္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

“ဒီလို..ကြာ...”
“ညီ ေျပာတာ က..အခု လက္ရွိ ..ညိဳ အိပ္ရင္ ျခဳံအိပ္ ေနတဲ႔ ေစာင္ေလးကို..အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ညီ ကိုထည္႔ ေပးလိုက္လို႕ ေျပာတာ....”
ပထမေတာ႔ ညိဳ က ေၾကာင္းအမ္းအမ္းေလး ျဖစ္သြားတယ္ေလ။ျဖစ္လည္း ျဖစ္ စရာေလ
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းလိုက္တာကလည္း ၾကည္႕ဦး..အဟီး ..ေတာ္ေတာ္ ကဗ်ာဆန္တာကိုး။
ေနာက္မွ..ျပာျပာ သလဲ ျပန္ေျပာ တယ္။

“ဟာကြာ....ဘာေတြ ေတာင္းမွန္ မသိဘူး...ေစာင္ႀကီး ဘာလုပ္ဖို႔ လည္း ညီ ကလည္း”
“တျခား..စဥ္းစားဟာ....ေစာင္ ေတာ႔မယူပါနဲ႔ ...သူမ်ားေတြ သိရင္ ႐ွက္စရာႀကီး....”

ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ညိဳ ကို ေသခ်ာ႐ွင္းျပရတယ္။

“ဒီလို ေလ ညိဳ နဲ႕ ညီ နဲ႔ ခြဲေနရမွာက သံုးႏွစ္ ေနာ္..။ ညီ မွာ ညိဳ ကို လြမ္းရင္ ၾကည္႕ဖို႕ ညိဳဓါတ္ပံုေလး ပဲရွိတာမဟုတ္လား။ ညိဳ ေစာင္ေလး ကို ယူသြားတယ္ဆိုတာ ညိဳ ကိုယ္သင္း
ရနံ႕ေလး က ညီ နားမွာအၿမဲရွိေနေစခ်င္ လို႔ပါ။ဒါမွ ညအိပ္ယာ ဝင္တိုင္း ညိဳေစာင္ေလး ကိုၿခံဳ
ဓါတ္ပံုေလး ကို ၾကည္႕ အလြမ္းေလေတြေျပ...ေဟာ ဘယ္ေလာက္ အစဥ္ေျပလိုက္လည္းလို႕”

အဲဒီလို ေသခ်ာရွင္းျပလိုက္ မွ မိေရႊေခ်ာ က သေဘာေပါက္နားလည္းသြားတာ ဗ်။ဒီေတာ႔ မွ

“ ဒါဆို လည္း ညိဳ ေသခ်ာ ေလွ်ာ္ ၿပီထည္႔ ေပး လိုက္မယ္ေလ”

ဆိုၿပီး အဆင္ေျပသြားေတာ႕တာ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ပတ္စပို႔စ္ တို႔ စာရြက္စာတန္းေတြ အဆင္သင္႔ ျဖစ္ ေနပါၿပီ။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ထြက္ခြာရမယ္႔ ေနကို ေစာင္႔ ေနရတယ္ ဆိုပါေတာ႔။ ဘယ္ေန႕ လည္းလို႔ ေသခ်ာ မသိေသးပါဘူး။ ဒီ လိုနဲ႔ ရန္ကုန္ နဲ႔ ရြာ ၊ ရြာနဲ႔ ရန္ကုန္ ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ သြားေနရတယ္ေလ။ ဘယ္သူေတြကေတာ႔ မ်က္ေစ႔ေနာက္မလည္း မသိဘူး။ေသခ်ာတာ ကေတာ႔ ရြာက ေအာင္နက္တို႔၊ဂုတ္က်ားတို႔၊ ၿမီွးတိုမ တို႔ အုပ္စု ကေတာ႔ သိပ္ မၾကည္ေတာ႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ႔ေနာက္ က လိုက္ၿပီး ေအာ္ေနရတာ အသံေတြေတာင္ဝင္လွေပါ႔။
တဝုတ္ဝုတ္...နဲ႔ေလ။

ရြာျပန္ေရာက္ရင္ လည္း..ညိဳ တို႔ အိမ္ကို သြား ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာရေသးတယ္။ဒီ
ရက္ထဲ လည္း ညိဳ ခင္ဗ်ာ မအားရွာပါဘူး။သူ ညီမ တစ္ဝမ္းကြဲ မဂၤလာေဆာင္ ရွိလို႕ ဝိုင္းကူ
လုပ္ေပးေနရတယ္ေလ။ေဟာေနာက္ၿပီ သူက အဲဒီ မဂၤလာေဆာင္မွာ သတို႕သမီး အရံေတာင္
လုပ္ရ ဦးမတဲ႔ေလ။ သူကေတာ႔ ေျပာရွာပါတယ္ ညိဳကေလ ႐ွက္လို႔ မလုပ္ခ်င္ဘူး။အဖြား ရယ္ အေဒၚေတြ ရယ္က မရဘူး လုပ္ရမယ္တဲ႔။ကိုယ္႕ ညီမေလး မဂၤလာေဆာင္ ၿငီးမလုပ္လို႕ ဘယ္ျဖစ္ မလည္းဆိုေတာ႔ ညိဳလည္း ေခါင္းညိမ္႔ ရတာေလ။ ညိဳ အဖြား ကလည္း သူ႕ ေျမး ညိဳ
မွ ညိဳ ေလ။ည အိပ္တာေတာင္ ညိဳ နဲ႔ အတူ အိပ္တာ။

ဒီလို နဲ႔ တစ္ေန႕ ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သြားရဖို႔ ရက္ အတိ အက် သိရပါၿပီ။ကၽြန္ေတာ္မွာေတာ႔ ေပ်ာ္ တဝက္ မေပ်ာ္ တစ္ဝက္ နဲ႔ေပါ႔။ေပ်ာ္တယ္ ဆိုတာ ကကၽြန္ေတာ္ အရမ္းသြားခ်င္ေနတဲ႔ နိဳင္ငံျခား ကို သြားရေတာ႔မွာ မို႔ ေပ်ာ္သလို ေနာက္ မေပ်ာ္ တစ္ဝက္ ကေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ မိသားစု
ကို အၾကာႀကီး မခြဲသဖူး ခြဲသြားရမွာ ရယ္ ေလ။ခင္ဗ်ာ တို႔လည္းခံစားဘူးမွာေပါ႔။ေနာက္ေမးဦး မလား ညိဳ နဲ႔ ခြဲရတာေရာ မပါဘူးလားလို႔ ေစာေစာ ကေျပာတဲ႔ မိသားစုထဲမွာလည္း ညိဳ လည္း
ပါတယ္ေလ။ ပိုဆိုး တာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သြားရမည္႔ ရက္နဲ႔ ညိဳ ညီမေလး မဂၤလာေဆာင္
ရက္ နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတာပါပဲ။ ေႁကြၿပီ ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာတက္နိုင္မွာ လည္း.......
တကယ္ ဆိုရင္ ညိဳ က ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ သြားရင္ လိုက္ပို႔ ဖို႔ ေျပာထား ၿပီးသားေလ။အေဖ ၊ အေမ ၊ညီမေလး တို႔ေတြ နဲ႔ လိုက္ခဲ႔ ဖ႔ိို ပါ။ ခုေတာ႔ တိုက္ဆိုင္ လိုက္တာ ကေတာ႔ ေသခ်ာ ခ်ိန္ထားရင္ လြဲ ရင္ လြဲ မယ္ ဒဲ႔ မွ တည္႔တည္႔ ႀကီး ဗ်ာ။

ညိဳ မလည္း မ်က္ႏွာ မေကာင္း ရွာပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္က ပဲ သူ ကိုထံုစံ အတိုင္း အားေပးႏွစ္သိပ္ ေပးရျပန္ပါတယ္။

“ရပါတယ္ ညိဳ ရယ္....ညီ..နားလည္ပါတယ္။ညီ နဲ႔ ညိဳ နဲ႔ က တသက္လံုး ခြဲေနရမွာမွ မဟုတ္တာ။တစ္ခဏ တာခြဲခြာေနရ တာ။အခု လို ခြဲခြာေနရတယ္ဆိုတာ ကလည္း ေနာင္ မွာ အတူေန ရဖို႔ မဟုတ္လား။ ညိဳ နဲ႔ ညီ ဘယ္ေလာက္ ေဝးေဝး ညီ ႏွလံုးသားထဲ မွာ ညိဳ ရွိေနတယ္ေလ။ထာဝရ ရွိေန ၿပီသားပါ ။ညီ ...ညိဳ အေပၚမွာ သစၥာရွိေနမွာပါ။ အခ်စ္ မွာ
နီးျခင္း ေဝးျခင္း က အဓိ ကမက်ပါဘူး ကြာ..တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး သစၥာ ရွိဖိုက အဓိက မဟုတ္လားကြာ။”

“ ညိဳမွာ အခက္အခဲ ရွိလို႕..လိုက္ မပို႔ေပးနိုင္တာ..ညီ နားလည္ ေပးရမွာေပါ႔”
မနက္ဆိုရင္ ခြဲ ၾက ရေတာ႕မွာ......

အဲ ဒီ ည ကဆို ညိဳ ရယ္ ေလ ကၽြန္ေတာ္ နားမွာ ေနေပး ၿပီး တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕ နဲ႔ငိုလို႔ ပစၥည္းေတြ ကို ကူထည္႔ ေပး ၿပီး စကားေတြ ေျပာလို႔ မဝေအာင္ မွာေနပါေတာ႔တယ္။

“ ညီ ...ဟို ေရာက္ရင္ အစား အေသာက္ အေနအထိုင္ ဂရုစိုက္ေနာ္။ေရ ခ်ိဳး မမွားေစနဲ႕
က်န္းမာေရး ကို ဂ႐ုစိုက္ ေနာ္။ ည ဘက္ ကို ညဥ္႕ နက္ ေအာင္ မေန နဲ႔ေနာ္ ေစာေစာ အိပ္။”

အမ်ား ႀကီး ပါ ပဲ အေမ ကေတာင္ ေျပာ ယူရတယ္...

“သမီးရယ္ အန္တီေတာင္ မွာ စရာ မရွိေတာ႔ပါလား။ငါသမီး မွာတာေတြ နဲ႔ ေတာင္ ျပည္႔စုံေနပါၿပီ။ သမီး. ရဲ႕...ညီ က ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ႔ တာ...ဒီေလာက္ မဆိုးရိမ္န႔ဲေနာ္
ငါ သမီးလည္း ပင္ ပန္းလွပါျပီ ဟိုေျပးရ ဒီေျပးရနဲ႕ ကဲကဲ ျပန္နားဦးေနာ္ မနက္ ကို အေစာႀကီး
ထ ကားဂိတ္ လိုက္ပို႕ မွာ မဟုတ္လား။”
အဲဒီ ေတာ႔ မွ ျပန္သြား ရွာ တယ္။ တကယ္ ဗ်ာ အ႐ႈးမေလးလိုပါပဲ။သနားစရာ ေကာင္းပါတယ္။သူ အခ်စ္ ကို ရခဲ႔ တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ႕ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ တယ္ေလ။ ခင္ဗ်ာ တို႔ ေရာ ဘယ္လို ထင္ လည္း။

ကၽြန္ေတာ္..ရြာကေန ထြက္ခြာရမည္႔ ေန႕ မွာေပါ႔......
ခ်စ္ေသာ..ညိဳ...ရယ္ေလ...
မ နက္ မိုး မလင္း ခင္ အေစာ ႀကီး ေပါက္ခ် လာပါေရာ... ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းထားတဲ႔ လက္ေဆာင္ အထုပ္ေလး ကို ပိုက္လို႔ ေပါ႕။

“ည က ေပးမလို႕ ေနလွန္ ထားတာ သိပ္ မေခ်ာက္ေသးလို႕ ေလ။ဒီ မွာ မ်က္ႏွာသုတ္ဖို႕
မ်က္ႏွာ သုတ္ပဝါပါ ထည္႔ေပးလိုက္တယ္ေနာ္...။“

အဲဒီေလာက္ ဝီရိယ ေကာင္းလိုက္တာမ်ား..ဒီကေကာင္းက မနက္ေစာႀကီးထရမွာ ပ်င္း
ေနတာ။
ဒီလိုနဲ႕..အဲဒီမနက္ေစာေစာမွာ..ကားဂိတ္ ကို ညိဳ...လိုက္ပို႕ ေပးရွာပါတယ္။ရန္ကုန္ အထိ
မလိုက္ နိဳင္တာကို...စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာေရာ၊ ခြဲရမွာမို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာေရာ ေပါင္းၿပီး
ညိဳ..မ်က္ဝန္းေတြ မွာမ်က္ရည္ စေတြနဲ႔ ေပါ႔။
ညိဳ..နားမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနမေပးနိဳင္တဲ႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါ
တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို္႔လိုက္ပါ..စီးနင္း တဲ႔ ကားေလး စတင္ထြက္ခြာ ေတာ႔..ညိဳ..ရယ္ေလ လက္ကေလးကို..ေဝွ႕ရမ္း ႏုတ္ဆက္ ရွာတယ္ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ရင္ ႏွလံုးသားကို နာက်င္စူးနစ္ေစပါတယ္။ညိဳပံုရိပ္ေလးဟာ..ေဝးရင္..ေဝးရင္း မႈန္ဝါးဝါး နဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြား သလို ကၽြန္ေတာ္႔ ႏွလံုးသားဟာလည္း ညိဳ နဲ႔ အတူက်န္ရစ္ ခဲ႔ ၿပီလို႕ကၽြန္ေတာ္ နားလည္လိုက္္ပါတယ္။ ႏုတ္ဆက္ေနပံုေလးကို မ်က္ဝန္းထဲ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ရ မယ္ မထင္ပါဘူး ညိဳ..ရယ္။

ဒီလိုနဲ႔ နိဳင္ငံျခား ကိုေရာက္ခဲ႔ရပါတယ္။အလုပ္သစ္၊ေနရာသစ္၊ပတ္ဝန္းက်င္ အသစ္မွာ ေနသားတစ္က်ျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ရင္း အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားေနေနရပါတယ္။
အားတဲဲ႕အခ်ိန္..ဆိုလို႔ ည အိပ္ယာ ဝင္ခ်ိန္ေလာက္ပါပဲ။ညအိပ္ယာ ဝင္တာနဲ႔ ညိဳ..ေပးလိုက္တဲ႔
ေစာင္ ေလးကို ႏွလံုးသားနဲ႔ အနီးဆံုး ရင္ဘတ္ေပၚတင္ ၿပီးရင္ ညိဳ..ဓါတ္ပံုေလး ကို ၾကည္႕
အဟား..အဆင္ကို ေျပလို႔..အလြမ္းေတြ ေတာ႔ ဘယ္ေျပပါမလည္းေလ။အရမ္း ၾကည္ႏူးစရာဗ်
အမယ္ စိတ္ထင္လို႔လား မသိဘူး ညိဳ႕....ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးေတြ သနပ္ခါး နံ႕ေလးေတြကေမႊးလို႔ေလ။
ေရာက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္ အဆင္ေျပတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ႔..ညိဳ နဲ႔ စကား မေျပာ
လိုက္ရဘူး။ခရီးထြက္ သြားတယ္ ဆို ပဲ။သူ႕ အဖြားေခၚသြားတာတဲဲ႕။ေနာက္တစ္ခါ ဖုန္းဆက္မွ သူနဲ႔ေျပာရေတာ႔တယ္ ။ေျပာလိုက္တဲ႔စကားေတြဗ်ာ..အစုံပါပဲ။သူ ႀကီးပဲေျပာေနေတာ႔တာ။

“သတိယတာေပါ ညီ ရယ္..ညိဳ ကပိုေတာင္ပိုေသးပါတယ္..ေအာ္ ေမ႔ေတာ႔ မလို႔ ညီ ေရ.. ညီကို ညိဳ ေတာင္းပန္စရာ႐ွိေသးတယ္.. ညီ စိတ္မဆိုး ရဘူးေနာ္..ေနာက္ၿပီ
ညိဳ ကိုလည္း အျပစ္မတင္ပါန႔ဲေနာ္...”
ကၽြန္ေတာ႔ စိတ္ထဲ မွာ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္သြားရတယ္..ဆိုးရိမ္ စိတ္ေတြ မ်ားတာလည္း ပါမွာေပါ႔ေလ။ ႐ွား႐ွား ပါးပါး ဒီခ်စ္သူေလး တစ္ေယာက္ ႐ွိပါတယ္ ဘာေတြျဖစ္ျပန္ၿပီလည္း..
သိခ်င္စိတ္က မ်ားေနၿပီ ေပါ႔။အျမန္ျပန္ ေျပာလိုက္ မိတယ္..
“အင္းပါကြာ ေျပာမွာသာ ေျပာပါကြာ အျပစ္လည္း မတင္ဘူး ၊ စိတ္လည္း မဆိုးဘူး
ဟုတ္ၿပီလား..”
သူ ကၽြန္ေတာ႔ ကိုေျပာျပတယ္...။

“ ညီ....ညိဳ ရယ္ေလ...ညီ ကိုေစာင္ မွားေပးလိုက္မိတယ္ သိလား”

“ အင္..ဘာရယ္..ဘာရယ္..ညိဳ..ေသခ်ာ ေျပာေလကြာ”

“ဒီလို ....ညီ..ေရ.. အဖြား ေစာင္ရယ္..ညိဳ႕..ေစာင္ရယ္ကအေရာင္တူ၊အဆင္းတူေလ။ အတူတူေလွ်ာ္ၿပီးလွန္းထားတာ အဲဒီမနက္ က ညိဳ..လည္းမနက္ေစာေစာထၿပီး..ကမန္းကတန္းနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ေသခ်ာ မၾကည္မိပဲ
ေခါက္ၿပီးယူလာတာ။ေနာက္ေတာ႔ မွ ၾကည္႔ေတာ႕ ဒီမွာက်န္ခဲ႔တာ ..ညိဳ ေစာင္။ညီ..ကို ေပးလိုက္မိတာ က အဖြားေစာင္ ျဖစ္ေနတယ္။အဟိ..ညိဳ တမင္လုပ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္”

ကဲေကာင္းေရာဗ်ာ...ဒီကေကာင္ ကေတာ႕ ဟင္း....ခ်စ္သူ ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးေပ်ာက္သြားမွာဆိုးလို႔..အသာ ေလးနမ္းနမ္း ၿပီးဖီးေတြတက္လို႔...ခုေတာ႔..
ၾကားလို႔ မွေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား....။ျပန္လည္း မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ႕ ...အဟီး.....။
တက္နိဳင္ပါဘူး...ညိဳ..ကိုလည္းအျပစ္မတင္ရက္..အျပစ္မရွိတဲ႔ေစာင္ေလးကိုလည္း မစြန္႔ျပစ္ရက္။ ညိဳ..အဖြားလည္းကိုယ္႕အဖြားပဲမဟုတ္လား ..ညိဳ..ကအဖြားကိုခ်စ္ေတာ႔..ညီ လည္းခ်စ္ရမွာေပါ႔ေလ။ဒီလိုပဲ ညိဳ႕အဖြားရဲ႕ ကိုယ္သင္ရနံ႕ေလးနဲ႔ပဲ သံုးႏွစ္လံုး ႏွပါးသြားရေတာ႔ မွာေပါ႔...။အရပ္ ကတ႕ိုေရ...အဟင္႕...
သူမ်ားေတြ လို ႐ိုး႐ိုး မလုပ္ပဲ စတန္႔ထြင္ခ်င္တာ ဆိုေတာ႕ ကိုယ္႔အျပစ္နဲ႔ကိုယ္ပဲ .......
... ၿပီးပါၿပီ...။ ။

အလုပ္မ်ားေနသျဖင္႔ အပိုင္းတစ္ခုႏွင္႔တစ္ခု ၾကာေနသည္ကို စိတ္ရွည္စြာျဖင္႔ ေစာင္႔ၿပီး ၿပီးဆံုးေအာင္ ေစာင္႔ ဖတ္ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊မိတ္ေဆြမ်ားကို ေက်းဇူးတင္႐ွိပါေၾကာင္း။
တကယ္႔ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုအား အေျခခံ၍ဖတ္ေကာင္းေအာင္ ေရးသားထား ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ ဖတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္မွာလည္းအေရး အသားညံ႕ဖ်င္းမႈေၾကာင္႔ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍တစ္စံုတစ္ခု တိုက္ဆိုင္မႈ ႐ွိပါက မေတာ္တစ္ဆ တိုက္ဆိုင္မႈ သာျဖစ္ပါေၾကာင္း။